HOE MIJN ROEPING VOOR SURINAME IS BEGONNEN

Als student heb ik drie jaar gestudeerd aan de Centrale Pinkster Bijbelschool in de Haag. Daar hadden wij elk jaar een ‘opwekkingsweek’. Tijdens zo’n week kwam er op een goede dag een broeder naar mij toe die mij vroeg om met hem mee te gaan naar Suriname. Ik vertelde hem dat ik dat nog niet wilde (want ik wilde er eerst zeker van zijn dat dat Gods wil voor mij was). Hij leek wat teleurgesteld, want hij was er echt zeker van geweest dat ik met hem mee zou gaan naar zijn geboorteland.

Een bijzonder visioen

Het bijzondere was dat het die week leek alsof de Heer in deze week tot mijn hart wilde spreken. Ik begon heel onrustig te worden. Enige tijd later was ik op de bijbelschool, en knielde ik voor een stoel huilend neer voor God. Plotseling kreeg ik een visioen, en de Heer sprak diep tot mijn hart. In het visioen zag ik allemaal Surinaamse kinderen en oudere mensen “kom over en help ons” roepen. Zij riepen keihard. Was dit een bevestiging? Wilde de Heer mij werkelijk gaan gebruiken voor dit land? Ik ging de volgende dag naar de Surinaamse broeder toe (de broeder die mij uitgenodigd had om met hem mee te gaan naar Suriname), en ik vertelde hem het hele verhaal. Vervolgens ben ik met hem mee gegaan naar Suriname.

In Suriname aangekomen gingen wij met een team naar het binnenland. En het verbaasde mij dat ik de gezichten van de Surinamers in het binnenland reeds in een visioen had gezien. De Heer is wonderbaar hoe Hij alles geleid heeft. Maar dit is nog niet alles. De Heer heeft in nog meerdere dingen laten zien dat hij mij zeker wilde gaan gebruiken voor dit land.

Gered uit de dood

Enige tijd later ben ik met een groep mensen vanuit de Surinaamse gemeente ‘Gods Bazuin’ naar het binnenland geweest. En ik predikte (om de dag) het Woord van God tot verschillende boslandcreolen. Op een dag wilde ik met verschillende mensen in de middag gaan zwemmen. Ik kreeg een stevige waarschuwing van een indiaan om niet te gaan, want tegen deze tijd (zo zei hij) zijn er meerdere mensen gaan zwemmen en nooit meer teruggezien. Zij geloofden heel sterk in ‘watergeesten’. Zij denken dat deze geesten deze mensen hadden meegenomen. Maar ik gaf daar geen gehoor aan en ben toch gewoon gaan zwemmen.

Ik sprong in het water en plotseling werd ik door een draaikolk meegesleurd tot aan het midden van de rivier. Wat ik ook deed, ik kon niet meer boven het water komen. Ik kon mij één ding herinneren: ik begon te stotteren: “En nu bben iik iin de hhemel”. Daarna zag ik de hemel, ja ik zag een poort en daarboven stond: "Klopt en u zal opengedaan worden". Ik zei,"Heer kan ik naar binnen gaan? “Nee", zei de Heer, “je kunt nog niet naar binnen, want Ik heb nog werk voor jou te doen". Ik zei; "Heer, vergeef mij dat ik ongehoorzaam ben geweest, ik zal datgene doen wat u van mij vraagt”. Nu moet u begrijpen dat de poort gesloten was, dus ik kon ook niet naar binnen. Ik zei: "Heer, als u werk voor mij te doen heeft in dit land, wilt u mij dan de partner geven waar ik al zo lang naar uitgekeken heb?”

Daarna hoorde ik in de verte mensen roepen, "In de naam van Jezus, maak hem weer levend, in de naam van Jezus". Het roepen en smeken van de mensen kwam steeds dichterbij. En plotseling riep ik: "HALLELUJA". Tenmiste, dat zei een zuster later tegen mij, want zelf kom me dat niet meer herinneren. De mensen hebben daarna vier tot vijf uur lang met mij gebeden. Wat er daarna gebeurde, daar zou ik wel een boek over kunnen schrijven. Wel kan ik mij herinneren, dat het leek alsof de mensen die bij mij waren witte klederen aan hadden. Een zuster vertelde mij, dat er een indiaan uit het dorp tegen de mensen in het dorp had geroepen, "de prediker verdrinkt, de prediker verdrinkt". En dat er bloed en slijm uit mijn mond was gekomen.

Getuigenis

In de avond, tegen zeven uur, heb ik zelf in het dorp de boodschap gebracht van dit wonder. Meer dan de helft van de mensen in het dorp kwamen tot geloof. Ik kon het zelf nauwelijks geloven. Toen ik in de stad (Parimaribo) kwam heb ik een getuigenis gegeven in de volle evangeliegemeente ‘Gods Bazuin’. En hoe wonderbaar het ook is, de vraag aan Jezus voor een partner is op een wonderbare wijze verhoord. Ik ontmoette een hele mooie dame, en wij zijn nu inmiddels meer dan 35 jaar getrouwd. God is goed en zeer te prijzen.